گلستان - گنبد کاووس - برج قابوس
برج به بنای بلند و مدور و یا چند ضلعی گفته می شود که بیشتر به منظور دیده بانی و دفاع مورد استفاده قرار می گرفت. اغلب این بناها به صورت مجزا در نزدیکی دیوار شهرها، قلعه ها و یا کاروانسراها به شکل حصاری استوانه ای احداث می شدند و یا متصل به دیوارها و استحکامات قلعه ها ساخته می شدند.
البته علاوه بر این که برخی از کبوترخانه ها و مقبره ها برج نامیده می شدند تعدادی از بناهایی که میل نامید می شدند و به منظور روشن کردن آتش در بالای این میل ها و راهنمایی گمشدگان ساخته می شدند برج نام گرفتند.
اولین برج برجای مانده در ایران، برج های مستطلیل شکل با دیوارهای خارجی منقش به برجستگی های نیمداره ای هستند که در ویرانه های اقامتگاه امویان وجود دارد.
تعدادی از مهم ترین برج های تاریخی ایران عبارتند از: برج سه گنبد آذربایجان غربی، برج غفاریه در مراغه، برج کهنه شهر، برج شاطر در اردبیل، برج کبوتر در تیران و کرون، برج کهن دژ در خمینی شهر، برج کردان و برج میدانک در کرج، برج حسینیه خان در بندر گناوه، برج و قلعه خورموج، برج طغرل در ری، برج های رضاخانی در بهبهان، برج پیرعلمدار و برج طغرل در دامغان، برج چهل دختر در سمنان، برج کاشانه و برج مزج در شاهرود، برج ها دوگانه خرقان در بویین زهرا، برج آجری اوشقون بابا و برج اوچ گنبد خان در بیجار، برج بهرامجرد و برج محله سلورد در بردسیر، برج خشتی استبرق در شهربابک، برج نادری در کرمان، برج رادکان در کردکوی، برج قابوس در گنبد کاووس.
برج طغرل
برج طغرل با مساحتی حدود ۴۸ متر مربع و ارتفاعی ۲۰ متر در شرق آرامگاه ابن بابویه در شهرری در استان تهران واقع شده است. این برج با قدمتی ۷۰۰ ساله متعلق به دوران حکومت سلجوقیان می باشد که به صورت استوانه ای و متشکل از ۲۴ کنگره با اسکلتی خشتی و آجری ساخته شده است.
با توجه به وجود ۲۴ کنگره موجود در برج طغرل می توان آن را یک ساعت آفتابی عظیمی دانست که تیغه های آجری و شیارهای روی آجرها در برابر نور خورشید، کار عقربه های ساعت را انجام می دهند به طوری که حتی دقیقه ها و ثانیه های روز را هم معلوم می کنند. از دیگر کاربردهای این در برج در گذشته، روشن کردن آتش بر روی دیوارهای بلند برج در شب های تاریک بود. بدین ترتیب که مسافران جاده ابریشم که از خراسان به ری می آمدند در تاریکی شب در جاده نمانند. البته در روزها نیز پاسخگوی احتیاجات گاه شماری مردم بوده است.
برج طغرل در سال ۱۳۰۱ هـ. ق، به دستور ناصرالدین شاه قاجار و توسط وزیر وقت، امین السلطان مرمت و بازسازی شد. در سال ۱۳۱۰ برج طغرل با شماره ۱۴۷ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی تا مدت ها این برج مورد استفاده قرار نگرفت و متروک ماند تا این که در نیمه سال ۱۳۷۷ برای بار دوم مرمت آن آغاز شد و در زمستان سال ۱۳۷۹ به پایان رسید. در حال حاضر نیز بازسازی بنا برعهده شهرداری منطقه ۲۰ تهران است که حدود ۲ هکتار محوطه برای آن با هدف گسترش و ساخت فرهنگسرا، کتابخانه، موزه و رستوران در نظر گرفته شده است.
برج چهل دختر
برج چهل دختران دامغان با ارتفاعی حدود ۱۵ متر در غرب شهر دامغان و در کنار جاده دامغان به سمنان واقع شده است. عده ای تاریخ ساخت بنا را به دوران پیش از اسلام نسبت می دهند. البته با توجه به سبک معماری و تحقیقات انجام گرفته و خاک برداری های صورت گرفته در این بنا ونیز وجود دو اثر تاریخی مهم به نام های کوشمغان و زاوغان در نزدیکی آن این بحث را قوت می بخشد که به احتمال زیاد زمانی برج چهل دختران یکی از آتشکده ها و اماکن مهم و متبرکه زرتشتیان به شمار می آمد و احتمالاً برج چهل دختران همانند برج چهل دختر سمنان از خشت خام ساخته شده بود. اما در دوران حکومت سلجوقیان، در سال ۴۴۶ هجری و به دنبال فرو ریختن قسمت هایی از بنا، ابوشجاع اصفهانی دستور ساخت و بازسازی برج را داد و تقریباً برج چل دختر به سبک برج طغرل و میل رادکان احداث گردید.
برج چهل دختران دامغان که در کنار امامزاده جعفر، امامزاده محمد و مقبره شاهرخ تیموری قرار گرفته، دارای نمایی آجری با کتیبه ای در سردر برج می باشد. این کتیبه به خط کوفی نوشته شده است که خواندن آن بسیار مشکل است. در وسط برج قبر ساده ای از گچ وجود دارد که صاحب آن مشخص نیست.
برج چهل دختران دامغان در سال ۱۳۱۰ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
هنرمندان 
