آرامگاه ها
محل دفن اجساد مردگان در حفره های داخل خاک را گور یا قبر گویند. حال اگر این محل مورد احترام مردم باشد و شخص متوفی جزو شخصیت های مهم دینی، اجتماعی و یا سیاسی باشد به آن جا آرامگاه یا مقبره گفته می شود. همان طور که از نامش مشخص است، آرامگاه در فرهنگ فارسی به جای آسایش، محل آرام، خانه، مسکن، وطن، آبادی معنی شده است. بنابراین آرامگاه به عنوان بنای یادبود برای فرد یا افراد معروف ساخته می شود که گورشان در داخل این بنا قرار دارد.
تعدادی از آرامگاه موجود در کشور که برای یک شخص خاص، مجزا و در محل های خاص ساخته شده اند جزو آثار دیدنی کشور به شمار می آیند و هر ساله تعداد زیادی جهت زیارت و بازدید به این اماکن مراجعه می کنند. از این آرامگاه ها و مقبره ها می توان به آرامگاه و مقبره: مقبره الشعرا در تبریز، ابن بابویه در تهران، ظهیرالدوله در تهران، آبش خاتون در فارس، آرامگاه ابوعلی سینا و بابا طاهر در همدان، آرامگاه امام محمد غزالی یا هارونیه در مشهد، آرامگاه نادر در مشهد، آرامگاه بایزید بسطامی در شاهرود، آرامگاه شاه نعمت‌اللّه ولی در كرمان، آرامگاه شیخ عطار نیشابوری در نیشابور، آرامگاه صائب تبریزی در اصفهان، مقبره اوحدی مراغه‌ای در مراغه و غیره اشاره کرد.
هنرمندان 
